Chapter 1.

Obudziłam się dosyć późno. Przetarłam oczy i od razu poszłam do łazienki. Umyłam zęby i rozczesałam moje blond włosy. Nadal nie mogłam uwierzyć w to, co zaproponował, a bardziej narzucił mi Michael. Jego pomysły zawsze były dziwne lub niemożliwe do zrealizowania, ale ten przekraczał wszelkie granice. I ja, ja miałam mu w tym pomóc!
Rodziców już dawno nie było, jak zawsze z resztą. Wróciłam do pokoju, ubrałam się i przeszłam do kuchni w celu zjedzenia śniadania. Nie miałam za dużego wyboru, co do potrawy, więc wyciągnęłam z lodówki mleko, a z szafki płatki kukurydziane. Wsypałam garść do miski, a potem zalałam to mlekiem. Usiadłam na blacie kuchennym i zajęłam się jedzeniem.
Kiedy myłam miseczkę, z mojego pokoju dobiegł mnie dźwięk SMS'a.
Michael- pomyślałam.
Pobiegłam po telefon i jak się okazało, nie pomyliłam się. W sumie kto miałby do mnie pisać, skoro mój numer mają tylko trzy osoby- rodzice i mój chłopak. Otworzyłam wiadomość i przeczytałam ją: "Pamiętaj! Dziś o 18.00!". Jasne... Piątek, więc realizowanie planu czas zacząć. Była godzina 12.30, więc postanowiłam już wybrać ubranie, na wieczór.
Podeszłam do szafy i otworzyłam ją. Nie wiedziałam, co mam robić dalej. Nigdy wcześniej nie byłam na imprezie, a co dopiero na takiej imprezie. Musiałam jakoś wyglądać, żeby nas wpuścili. Ciągle nie wiedziałam, jak Michael'owi udało się załatwić nam wejściówki, przecież taki zespół zadaje się tylko ze sławnymi osobami, a przynajmniej z takimi, którzy coś znaczą, a ja...? Przecież jestem zwykłą dziewczyną, która nie pokazuje się na mieście, nie licząc spożywczaka za rogiem. Dobra, koniec! Trzeba wybrać ubranie. Spojrzałam na swoje ciuchy i westchnęłam ciężko. Nic, kompletnie nic mi nie pasowało. Zamknęłam szafę i podeszłam do szafki, na której stało małe pudełko. Podniosłam wieczko i wyciągnęłam z środka moje oszczędności. Tak, miałam oszczędności. Nie było łatwo je uzbierać, ale jakoś się udało. Łącznie miałam około 200. funtów, więc na nowe ciuchy powinno starczyć. Zabrałam połowę moich pieniędzy i włożyłam je do kieszeni spodenek. Przeszłam do drzwi frontowych, założyłam buty i wyszłam z domu. Zamknęłam drzwi na klucz i podążyłam w stronę sklepu odzieżowego.
Pogoda była piękna. Niebo błękitne, słońce grzało i wiał delikatny wiatr, ale co się dziwić. Przecież mamy wakacje!
Doszłam do ulicy, na której było kilka sklepów. Weszłam do pierwszego z nich, jednak ubrania, które tam były kosztowały więcej, niż półroczna pensja moich rodziców. Od razu stamtąd wyszłam i przeszłam do kolejnego.
Tutaj ceny były na moją kieszeń. Wybrałam kilka bluzek, a dziwo bardzo tanich i dwie spódniczki- mini. Nie lubiłam takich ciuchów, ale dziś byłam zmuszona je założyć. Podeszłam do kasy, zapłaciłam za zakupy i wyszłam. Stanęłam przed sklepem i przeliczyłam szybko, ile pieniędzy mi zostało. Miałam 100 funtów, a zostało 46. Nieźle. Uśmiechnęłam się i rozejrzałam dookoła. Moją uwagę przykuła śliczna sukienka na wystawie w sklepie za grosik. Nigdy nie chciałam chodzić do takich sklepów, ale nasze finanse domowe nie pozwalały mi za dużo. Podeszłam do szyby sklepu i przyjrzałam się sukience.
Weszłam do środka i spojrzałam na metkę. 40 funtów... Starczy!
Od razu podeszłam do kobiety za ladą sklepową i poprosiłam o ową kreację. Kasjerka wystukała cenę w kasie, zapłaciłam i zadowolona z zakupów wróciłam do domu.
Wszystkie reklamówki wrzuciłam do pokoju, a sama poszłam do łazienki, aby zacząć się przygotowywać. Umyłam włosy, wysuszyłam je i porządnie rozczesałam. W efekcie końcowym lekko się falowały, więc nie robiłam z nimi nic więcej. Następnie zajęłam się makijażem. Nie miałam za dużo kosmetyków, ale coś się zawsze znajdzie. Postawiłam na ciepłe barwy. Lekko się pomalowałam, a rzęsy podkreśliłam tuszem.
Zadowolona ze swojego wyglądu, wróciłam do pokoju.
Rozpakowałam swoje zakupy i położyłam na desce do prasowania, a sukienkę zostawiłam do prania. Podłączyłam żelazko i szybko uporałam się w wyprasowaniem nowych ciuchów. Postanowiłam założyć dzisiaj tą bluzkę i tą spódniczkę, a do tego dobrałam te buty. Miałam tylko kilka par, więc nie było w czym wybierać.
Ubrałam się i usiadłam na łóżku. Spojrzałam na zegarek- 17.38. Michael zaraz przyjdzie, więc może coś zjem przed wyjściem.
Przeszłam do kuchni i wyciągnęłam z szuflady batona zbożowego. Szybko go zjadłam, a kiedy wyrzucałam papierek do kosza, usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi.
- Kate! Gdzie jesteś?!- to był mój chłopak.
- Tutaj- powiedziałam i wzięłam do ręki kartkę i długopis.
- Co ty robisz?- zapytał Michael, kiedy do mnie podszedł.
- Piszę wiadomość do rodziców, że wyszłam z tobą i wrócę późno. Nie chcę żeby się martwili- wyjaśniłam.
- Pośpiesz się, bo musimy już wychodzić. Nie możemy się spóźnić, bo potem nas nie wpuszczą.
- Już...- westchnęłam i przyczepiłam kartkę do lodówki.
- Widzę, że się przygotowałaś- powiedział, patrząc na moje ubranie.
- Starałam się- uśmiechnęłam się lekko, choć wiedziałam, że to co dziś muszę zrobić, jest złe.
Założyłam buty, wyszliśmy, a ja zamknęłam drzwi na klucz. Michael siedział już w samochodzie, a ja ciężko westchnęłam.
- Czas się poświęcić- powiedziałam do siebie i odwróciłam się w stronę auta. Wsiadłam na przednie siedzenie i odjechaliśmy w stronę dzielnicy willowej.

------------------------------------------

Pierwszy rozdział dodaję już dziś, tak na dobry początek :)

Wiem, że na razie nic się nie dzieje, ale obiecuję, że w kolejnym rozdziale będzie się już "coś" działo :P

Proszę Was o oddawanie głosów w ankiecie, bo nie wiem jak mam pisać... --->

Pojawienie się kolejnego rozdziału zależy od wyników ankiety, więc wszystko z Waszych rękach.

Do następnego.!

Kama ;**